της ψυχολόγου Κάλλης Αργυροπούλου

Ζούμε μια πανδημία με παγκόσμιες διαστάσεις και παρακολουθούμε ανήμποροι τον άνισο μέχρι στιγμής αγώνα μεταξύ επιστήμης και κορονοϊού. Η σημερινή κατάσταση είναι πρωτόγνωρη και άγνωστη ως προς τη διαχείριση της. Ο εγκλεισμός στο σπίτι και η φοβία της μετακίνησης έξω από αυτό είναι μια πραγματικότητα.
Όσοι νοσούν με ήπια συμπτώματα του κορονοϊού βρίσκονται συνήθως κλεισμένοι στο σπίτι τους σε καραντίνα, η οποία δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη ούτε από τον ασθενή ούτε από τα οικεία του πρόσωπα. Ο ασθενής παρουσιάζει πέραν των σωματικών και ψυχολογικά συμπτώματα. Τα πιο συνήθη είναι η δυσθυμία , οι φοβίες , η αίσθηση μιάσματος και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Οι έγκλειστοι παρακολουθούν μέσα το σπίτι τους τις εξελίξεις ενώ η καθημερινότητα τους ξαφνικά έχει αλλάξει. Κάποιοι πρέπει να δουλέψουν από το σπίτι, να διαχειριστούν τον εγκλεισμό των παιδιών τους και φυσικά η αγαπημένη μας Τρίτη ηλικία. Συνηθέστερα συμπτώματα είναι οι ψυχαναγκασμοί όπως η τρέλα καθαριότητας, τα έντονα ξεσπάσματα, ο πανικός και η ανασφάλεια. Οι ψυχαναγκασμοί ενεργοποιούνται από τον οργανισμό μας όταν αντιμετωπίζουμε ένα αβέβαιο περιβάλλον και ενισχύουν το αίσθημα ασφάλειας μας. Είναι λοιπόν θεμιτοί εφόσον είναι έως ένα βαθμό ελεγχόμενοι από εμάς.
Υπάρχουν επίσης και αυτοί που δουλεύουν σε επαγγέλματα πρώτης γραμμής και εκτός από την δίκη τους εξάντληση και αγωνία έχουν να αντιμετωπίσουν και την φοβία των ατόμων που έρχονται σε καθημερινή και άμεση επαφή.
Όλοι μας αντιμετωπίζουμε συμπτώματα «ιδρυματοποίησης». Όπως οι μακροχρόνια έγκλειστοι σε κάποιο ίδρυμα δεν μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία μετά την αποχώρηση τους από αυτό, έτσι και εμείς αισθανόμαστε σαν το ψάρι έξω «από τη γυάλα». Βιώνουμε άγχος, φοβίες, αισθήματα πανικού και αναζητούμε με κάθε τρόπο να επιστρέψουμε στην προηγούμενη για εμάς ασφαλή κατάσταση. Στο «ίδρυμα μας» όπου οι κανόνες και οι δομές είναι τόσο συγκεκριμένες και γνώριμες για εμάς!

Ορισμένες Προτάσεις
Όσοι βρίσκονται στο σπίτι θα μπορούσαν να δομήσουν ένα καθημερινό πρόγραμμα. Οι καθημερινές μας συνήθειες , η ρουτίνα μας είναι καθοριστική στην ισορροπία της ψυχοσύνθεσης μας. Για παράδειγμα η πρωινή μας προετοιμασία για να πάμε στη δούλευα , η ενασχόληση με το μαγείρεμα , την καθαριότητα, τα παιδιά και τα χόμπι μας , είναι μερικές δραστηριότητες που μπορούμε και πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε ,έστω και αναπροσαρμοσμένες. Όσοι έχουν παιδιά θα μπορούσαν να ορίζουν από το βράδυ μαζί τους ένα ημερολόγιο πρόγραμμα που να περιλαμβάνει πέρα από το σχολικό κομμάτι , γυμναστική για παιδιά με προτάσεις από το διαδίκτυο, πρόσβαση σε θεατρικές παραστάσεις, πλοήγηση σε μουσεία και φυσικά τον τόσο σημαντικό και συνήθως απόντα στην καθημερινότητα μας ποιοτικό οικογενειακό χρόνο. Η αγαπημένη μας Τρίτη ηλικία ας εξασκηθεί στο χαρτάκι, στην ανάγνωση βιβλίων και ας αναλογισθεί ποσό σημαντική είναι η παρουσία και η ωριμότητα της για την πορεία των παιδιών και εγγονών της.
Ας δούμε όλη αυτή της πρωτόγνωρη εμπειρία σαν μια ευκαιρία επαναξιολόγησης του φρενήρους τρόπου ζωής μας, του υπερκαταναλωτισμού και της έλλειψης ποιοτικού χρόνου με τον εαυτό μας, τον σύντροφο μας και τα παιδιά μας. Μήπως τελικά το «ίδρυμα» που ζούμε δεν το αντέχουμε άλλο και θέλουμε να βγούμε από αυτό;

πηγή: https://www.enimerosi24.gr/