Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.
Ως σχολικός εκφοβισμός ορίζεται η εσκεμμένη, επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την πρόκληση σωματικού ή και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου. Περιλαμβάνει: χτυπήματα, απειλές, εκβιασμό, διάδοση φημών, εσκεμμένο αποκλεισμό μαθητών από διάφορες κοινωνικές και σχολικές δραστηριότητες, σεξουαλική παρενόχληση, κλοπές ή ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του παιδιού που βιώνει εκφοβισμό, ηλεκτρονικό εκφοβισμό μέσα από ηλεκτρονικό υπολογιστή ή κινητό τηλέφωνο.
Δεν είναι σχολικός εκφοβισμός ενέργειες που δεν έχουν συνέχεια και δεν επηρεάζουν την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών, όπως μια διαμάχη, σύγκρουση μεταξύ μαθητών ή μαθητριών, ένα πείραγμα και ένα αστείο προς κάποιον συμμαθητή.
Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο είναι και ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες.
Ενδείξεις σχολικού εκφοβισμού για τους γονείς:
Tο παιδί δε θέλει να πάει σχολείο, φοβάται να περπατήσει προς το σχολείο, αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου, αλλαγές στις συνήθειες του φαγητού, συχνά δάκρυα, θυμό, εναλλαγές διάθεσης, ανεξήγητους μώλωπες, κοψίματα, γρατσουνιές, απώλεια ή με ζημιές αντικείμενα ή ρούχα, επιστρέφει στο σπίτι πεινασμένο.
Τι μπορεί να κάνει ο μαθητής που εκφοβίζεται ή ο μαθητής που είναι παρατηρητής:
Μπορείς να μιλήσεις στο παιδί που σε εκφοβίζει και να πεις κάτι απλό όπως: «Σταμάτα!». «Δεν θέλω να με πειράξεις. Με ενοχλείς και θέλω να σταματήσεις τώρα!»
Απομακρύνσου από το χώρο που συμβαίνει το περιστατικό και μίλησε σε έναν ενήλικα που εμπιστεύεσαι.
Μην μένεις ουδέτερος παρατηρητής σε εκφοβιστικές συμπεριφορές.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς:
Να αναγνωρίσουν το πρόβλημα και να μη φοβηθούν να το αντιμετωπίσουν ούτε να υποβαθμίσουν τη σημασία του.
Να στηρίξουν συναισθηματικά το παιδί που εκφοβίζεται και να του πουν ότι δεν φταίει.
Να μην ανέχονται τον εκφοβισμό, αλλά να επιβλέπουν περισσότερο το παιδί και να επιβάλουν κυρώσεις, όπου χρειάζεται.
Να συνεργαστούν με τη σχολική κοινότητα.